از همان روزی که گفتم یا حسین، گفتم حسن            یاحـسین را یادمـان دادند با جـانم حسن
من نمک‌گـیر عـلی و بچـه‌های حـیدرم            گفته‌ام هربار از این سفره نان خوردم، حسن

نیست جزاین هر کجا که می‌شود روضه به پا            می‌دهد دم فاطمه و می‌زند پـرچم حسن
مطمئن هستم که زهرا می‌شود خوشحال تر            هر زمان در روضۀ ارباب می‌گویم حسن
لا فـتی الا عـلی و لا کـریـم الا حـسـن            یا معـزالمـومنین، بخـشـندۀ عـالم حـسن
کـوچه سیـنه‌زنی را بـاز کن که فـاطمه            یا حسین می‌گوید و پیغـمبر اکرم حسن
می‌کشد ما را غم صحن و سرای مجتبا            هست بی‌زائر بقیع و دم بزن محکم حسن
جان فـدای پیـرمـردِ خـرد سال کوچه‌ها            اِی به غم‌های علی و فاطمه محرم حسن